Cud biednych ludzi - Teatr Telewizji

"Cud biednych ludzi” przedstawia problem moralny i konflikt, jaki może powstać przy zderzeniu racjonalności i wiary, prawa kodeksu z prawem, jakie dyktuje miłość bliźniego. To tragiczne zderzenie pomiędzy logiką prawa a wielką potrzebą cudu powoduje, że tekst Hemara jest dramatem o uniwersalnym charakterze, który zachowuje wciąż swą aktualność. Główny bohater Józef Bylejak porzuca pracę, gdyż musi poświęcić się opiece nad swą sparaliżowaną małżonką. Żarliwie modli się o zdrowie żony do jej patronki, św. Teresy. Pewnego dnia wraca do domu z perłami zdjętymi z posągu św. Teresy w kościele parafialnym. Oświadcza, że zdarzył się cud: sama święta kazała mu wziąć klejnoty i leczyć żonę - Teresa odzyskała władzę w nogach. Czy zdarzył się cud, czy była to zwykła kradzież? Wszystko się komplikuje, kiedy proboszcz oświadcza, że przed laty sprzedał prawdziwe perły, by pomóc biednym parafianom. Józef przyznaje się do kradzieży, staje przed sądem, a żonę znowu dosiega paraliż. W logice wiary mamy do czynienia z cudem, w logice prawa z przestępstwem - cud i kradzież są elementami dwóch zupełnie różnych porządków. Zdaje się, że głęboka wiara Józefa i jego motywacja usprawiedliwiają kradzież. Przecież chciał uzdrowić żonę, a perły wziął pewien, że jest to dar od świętej. Ale precedens w postaci ułaskawienia kradzieży, godzi w podstawy funkcjonowania państwa prawa. Wyrozumiały sędzia może wprawdzie wydać łagodny wyrok, ale czy łagodny wyrok jest równoznaczny z miłosierdziem? Miłosierdzie to bowiem coś więcej, niż tylko łagodna kara. Zgodnie z przesłaniem sztuki miłosierdzie to zawieszenie prawa i całego porządku społecznego, tylko po to, aby uratować jednostkę. To, co niemożliwe wśród ludzi, wydaje się naturalne dla Księdza, człowieka zupełnie oddanego Bogu. Sztuka nie pokazuje wyroku jaki zapadnie w sprawie Józefa. Ten wyrok widzowie w zgodzie ze swoim sercem muszą wydać sami.